در این مطالعه شرایط جمع‌سازی سازگار بنگاه‌های تولیدکننده‌ی گندم در استان‌های کشور با استفاده از اطلاعات مربوط به دوره‌ی 86-1362 مورد بررسی قرار گرفته است تا به این سوال پاسخ داده شود که آیا تولید گندم در استان‌های مختلف کشور را می‌توان با هم تجمیع نمود و سیاست یک‌سانی را برای همه‌ی استان‌ها تدوین و اعمال کرد؟ برای دست‌یابی به این هدف از نظریه‌ی مقیاس‌گذاری میانگین استفاده شده که توسط کویل بر اساس بسط فرضیه تعمیم یافته‌ی کالای مرکب لوبل ارایه شده است. نتایج نشان می‌دهد که فقط 10 استان از مجموع استان‌های کشور شرایط قابلیت جمع‌سازی را تامین می‌کند. به عبارت دیگر، نتایج این مطالعه تجمیع تمامی استان‌های تولید کننده‌ی گندم را تایید نمی‌کند. بنابراین، انجام این جمع‌سازی و استفاده از آن در برآوردهای توابع تولید و هزینه منجر به برداشت‌های سیاستی نادرست خواهد شد.
سلامی, حبیب‌اله, & تهامی‌پور, مرتضی. (1390). آزمون جمع‌سازی استان‌های تولید کننده‌ی گندم در ایران با استفاده از فرضیه‌ی مقیاس‌گذاری میانگین. Agricultural Economics, 5(1), 1-15.
MLA
حبیب‌اله سلامی; مرتضی تهامی‌پور. "آزمون جمع‌سازی استان‌های تولید کننده‌ی گندم در ایران با استفاده از فرضیه‌ی مقیاس‌گذاری میانگین". Agricultural Economics, 5, 1, 1390, 1-15.
HARVARD
سلامی, حبیب‌اله, تهامی‌پور, مرتضی. (1390). 'آزمون جمع‌سازی استان‌های تولید کننده‌ی گندم در ایران با استفاده از فرضیه‌ی مقیاس‌گذاری میانگین', Agricultural Economics, 5(1), pp. 1-15.
VANCOUVER
سلامی, حبیب‌اله, تهامی‌پور, مرتضی. آزمون جمع‌سازی استان‌های تولید کننده‌ی گندم در ایران با استفاده از فرضیه‌ی مقیاس‌گذاری میانگین. Agricultural Economics, 1390; 5(1): 1-15.
)