تأمین نیازهای غذایی، همواره یکی از دغدغههای اساسی بشر بهشمار میرود. اتخاذ سیاستهای مطلوب افزایش توان تولید و کاهش ریسک در بخش کشاورزی، از برنامههای دولتها بهمنظور دستیابی به امنیتغذایی میباشد. در این خصوص بیمه محصولات کشاورزی بهعنوان سازوکاری مناسب برای کاهش ریسک اقتصادی و ارتقاء امنیتغذایی جامعه مطرح است. پژوهش حاضر با هدف شناسایی و تحلیل عوامل مؤثر بر پذیرش بیمه محصول سویا جهت توسعهی پایدار تولید در شهرستان گرگان صورت پذیرفت. آمار و اطلاعات پژوهش از طریق طراحی و تکمیل پرسشنامه از 183 بهرهبردار سویاکار دهستانها که به روش تصادفی طبقهبندی انتخاب شده و اطلاعات اسنادی صندوق بیمه محصولات کشاورزی و کارگروه دانههای روغنی جمعآوری گردید. بهمنظور شناسایی متغیرهای مؤثر بر پذیرش بیمه و میزان اثربخشی آنها از الگوی اقتصادسنجی لوجیت بهره گرفته شد. نتایج برازش الگوی لوجیت نشان داد متغیرهای تحصیلات، اخذ تسهیلات، سابقهی کشت، تجربه، سن و سابقهی خطر زارع، اثر مثبتی بر پذیرش بیمه داشته و متغیرهای درآمد، تنوّع درآمدی و اصلیبودن شغل کشاورزی، مالکیت شخصی اراضی و تنوّع تولید اثر منفی بر پذیرش بیمه دارند. مقادیر اثر نهایی متغیرها نشان داد که با یک درصد کاهش در سطح زیرکشت سویا، احتمال پذیرش بیمه 071/0 درصد افزایش مییابد. لذا خردهمالکان تمایل بیشتری به بیمهنمودن محصول سویای خود دارند که با رویکرد اصلی بیمه که حمایت از کشاورزان خردهپا است مطابقت دارد. در پایان، ضمن ارائهی الگوی پایداری و ناپایداری بیمه، راهکارهای اجرایی نظیر ایجاد بانک اطلاعات زارعین و کارشناسان، ایجاد نظام مستقل ترویج در صندوق بیمه جهت افزایش عملکرد صندوق بیمه، به برنامهریزان و سیاستگذاران ارائه گردید.